Erg slim zijn ze ook niet. Het is bekend dat ze niet mogen samenzitten met een ander insect, nl. het wandelende blad, want ze denken dat dit een echt blad is en beginnen eraan te knagen.
Ze hebben ook niet door dat een soortgenoot niet echt een tak is, en houden zich eraan vast zoals aan ieder ander soort takje. Als een ander over hen heen kruipt of klautert, reageren ze trouwens zelfs niet.
De takken kunnen in verschillende lagen onder elkaar hangen. Zo vormen ze “hangende bossen”.
De kleur van een wandelende tak kan verschillen. Meestal is hij houtkleurig bruin, zoals zijn naam al suggereert. Maar dat licht-
een “groene” tak samen met een donkerbruine soortgenoot
een eigen plek
aan tafel
van ei tot tak
werk aan de winkel
raar maar waar
beeldenbank
oost west, thuis best
videotheek
overzicht